bakit ganun sila....???
bakit ganun sila...?? dati kapit-kapit ang mga kamay namin..? nangako sa isat-isa na wala ng iwanan...pero bakit pakiramdam ko nililisan nila ko... pakiramdam ko tinutungo na nila ang landas na sisira sa buhay nila...? hindi naman ako masamang tao...hindi ako masamang kaibigan...naririto ako sa kanila upang gabayan at maging kanilang sandalan...pero sino nga ba akong babago sa buhay nila...na kikitil sa kaligayahan nila..alam ko hindi ako naging perpektong kaibigan...ngunit alam ko tunay akong kaibigan para sa kanila..,hindi ako nagkulang...kasama nila ako sa pagluha...sa pagtawa at pagtitiis ng mga bagay na sobrang sakit...pero bakit ganun sila..?
kasalanan bang magmahal sila..? nagmahal sila ng mga taong inakala nilang buhay nila...taong hindi nila kinilala...taong sa huli sumira sa buhay nila...
nakalulungkot isipin...pero hindi ako manhid...hindi ako kaaway upang ipaglihim lahat sa kin...! hindi ako tanga!! lalong hindi ako bato... para hindi masaktan...nasasaktan ako sa mga nangyari sa inyo..nanghihinayang ako para sa mga pangarap niyo na sinisira lang ng mga taong inakala nyong mamahalin kayo...mali ba ko para sabihin ito sa inyo..??masama ba ko para sabihing sinisira nyo na ang buhay niyo...!?
masakit...masakit para sa kaibigang tulad ko na tanggapin lahat-lahat ng nangyari...naaalala ko pa...sobrang saya natin nun......alam nyo yun...pero ano..? bakit..? bakit anong nangyari sa inyo..?? masakit...
pero sa huli ganun naman tlga ang buhay ng mga tao... kaya lang hindi ko kayang tanggapin na ganito ang magiging buhay nyo...kung maaari ku lang ibalik ang mga sandali...pero...sino ba ako..? isang kaibigan lamang na sa paglaon ay makakalimutan...
pero salamat....natutunan ko sa inyo ang buhay ko.. salamt dahil ipinakita ko ang totoong ako dahil sa gabay nyo...salamat sa inyo...
alam kong mahirap....pero pakiramdam ko...hindi nyo kailangan ang payo ko...ang mga salita ko...at ang isang tulad ko....kaya malaya kayo...
pipilitin ko na lang maging masaya kahit ganun ang nangyari sa inyo....kaibigan nyo ko eh...at hindi yun pdeng magabago...
ingat nalang tayo....alam kong may dahilan lahat...
pero nanadito lang ako....hindi ako lalayo... malungkot man ako...ngunit pipilitin kong ngumiti para sa inyo...
slamat sa inyo....nalaman ko na makulay ang buhay ko....
T-T
manunulat akong sawi....
bakit ganun sila...?? dati kapit-kapit ang mga kamay namin..? nangako sa isat-isa na wala ng iwanan...pero bakit pakiramdam ko nililisan nila ko... pakiramdam ko tinutungo na nila ang landas na sisira sa buhay nila...? hindi naman ako masamang tao...hindi ako masamang kaibigan...naririto ako sa kanila upang gabayan at maging kanilang sandalan...pero sino nga ba akong babago sa buhay nila...na kikitil sa kaligayahan nila..alam ko hindi ako naging perpektong kaibigan...ngunit alam ko tunay akong kaibigan para sa kanila..,hindi ako nagkulang...kasama nila ako sa pagluha...sa pagtawa at pagtitiis ng mga bagay na sobrang sakit...pero bakit ganun sila..?
kasalanan bang magmahal sila..? nagmahal sila ng mga taong inakala nilang buhay nila...taong hindi nila kinilala...taong sa huli sumira sa buhay nila...
nakalulungkot isipin...pero hindi ako manhid...hindi ako kaaway upang ipaglihim lahat sa kin...! hindi ako tanga!! lalong hindi ako bato... para hindi masaktan...nasasaktan ako sa mga nangyari sa inyo..nanghihinayang ako para sa mga pangarap niyo na sinisira lang ng mga taong inakala nyong mamahalin kayo...mali ba ko para sabihin ito sa inyo..??masama ba ko para sabihing sinisira nyo na ang buhay niyo...!?
masakit...masakit para sa kaibigang tulad ko na tanggapin lahat-lahat ng nangyari...naaalala ko pa...sobrang saya natin nun......alam nyo yun...pero ano..? bakit..? bakit anong nangyari sa inyo..?? masakit...
pero sa huli ganun naman tlga ang buhay ng mga tao... kaya lang hindi ko kayang tanggapin na ganito ang magiging buhay nyo...kung maaari ku lang ibalik ang mga sandali...pero...sino ba ako..? isang kaibigan lamang na sa paglaon ay makakalimutan...
pero salamat....natutunan ko sa inyo ang buhay ko.. salamt dahil ipinakita ko ang totoong ako dahil sa gabay nyo...salamat sa inyo...
alam kong mahirap....pero pakiramdam ko...hindi nyo kailangan ang payo ko...ang mga salita ko...at ang isang tulad ko....kaya malaya kayo...
pipilitin ko na lang maging masaya kahit ganun ang nangyari sa inyo....kaibigan nyo ko eh...at hindi yun pdeng magabago...
ingat nalang tayo....alam kong may dahilan lahat...
pero nanadito lang ako....hindi ako lalayo... malungkot man ako...ngunit pipilitin kong ngumiti para sa inyo...
slamat sa inyo....nalaman ko na makulay ang buhay ko....
T-T
manunulat akong sawi....
No comments:
Post a Comment