minsan sa aking patuloy na paglikha ng isang katha ay kasabay ng pag-iisip sa mga bagay-bagay na aking ginagawa... pakiramdam ko kasi minsan, nagiging bulag na'ko sa pagkukubli ng mga tama... nagiging manhid na'ko sa hampas ng isang sumpa... at minsan tila isa akong bingi na sa sobrang katahimikan...
ako'y nagmamahal... isang pagmamahal na alam kong walang patutungunhan... ngunit ang bawat simula ay may hangganan... ngunit tila hindi ko matagpuan... hindi ko kayang iwaksi ang isang damdaming sumisigaw ng isang haplos..isang pagkalinga mula sa pagkakabagsak...
patuloy akong naglalakbay... tila patuloy akong tinatangay ng hangin papunta sa kawalan... tila natunaw na ang liwanag ng isang ilawan na nagsilbing gabay... minsan iniiwanan nako ng aking pag-asa... hindi ba isang sumpa ang aking dinadanas...? lahat na yata ng aking mga pagkilos ay may kaakibat na parusa... isa lang naman ang nais ko sa aking buhay... ang makilala ang tunay na AKO... upang mahalain ako at magmahal ako ng isang tunay na tao...! pero hanggang ngayon sa kinauupuan ko..ay kasabay ng pagpatak ng aking luha ang pagtanggap sa isang kasawian...
sinumpa yata akong mag-isa...nasasaktan...lumuluha...
manunulat_akong_sawi
No comments:
Post a Comment